Oeganda

Meeting

Posted on by Willeke Stadtman

Oegandesen blijken heel goed te zijn in meetings. Op mijn eerste volledige werkdag heb ik er meteen twee, maar dat wist ik niet van tevoren, want Oegandesen zijn ook heel goed in iets ‘buiten je om organiseren’.

’s Morgens is er een meeting met de volledige staf van het Kabwohe Clinical and Research Center (KCRC) in aanwezigheid van de minister en wel om 8.30 uur.

Om 11 uur opent de minister de meeting: ‘sorry we started too early.’ Gelach. De minister kan wel een potje breken. Als arts en architect van gezondheidsvoorzieningen en sinds mei ook nog minister van Volksgezondheid is hij de held van dit district.

[…]

Kampala

Posted on by Willeke Stadtman

Links voorop de auto van minister Elioda wappert een Oegandees vlaggetje aan een zilverkleurige standaard. Als de minister maar even de auto verlaat – en dat doet hij die middag een keer of zes – plaatst de politieman die voorin waakt over de veiligheid van de bewindsman, een zwart hoesje over het vlaggetje ten teken dat de minister niet in de auto zit.
Bij de vijfde stop mag ik mee naar binnen. In het kantoor hangt een foto van – toen nog  parlementslid Elioda- met  president G.W. Bush, genomen in november 2008. Volgens de minister was Bush genereuzer voor Afrika dan Obama.

[…]

Hoog bezoek

Posted on by Willeke Stadtman

Ik ben in Oeganda voor een advies opdracht in een ziekenhuis in het zuidelijk gelegen Kabwohe. Zij hebben alles voor me geregeld.

Daar sta ik op het vliegveld van Entebbe. Niemand om me op te halen. En natuurlijk weet ik niet meer, waar ik het papiertje met het telefoonnummer van het hotel heb opgeborgen. Ik weet alleen dat het een ontzettend handige plek was.

Het is heet in de aankomsthal. Als ik met een bezweet hoofd midden in de hal op mijn knieën zit te wroeten in mijn opengeslagen koffer, tikt er een Oegandees op mijn rug. ´Can I help you?’

[…]

Vlucht

Posted on by Willeke Stadtman

Op Schiphol doen ze op dinsdagochtend voor tienen kennelijk niet aan kort parkeren: P1 en P2 zijn dicht en de gluiperige aanwijzing ‘P WTC’ negeren we, we weten wel beter. Dan liever kiss and ride vlak voor de entree van vertrekhal 1 in een mierenhoop van stilstaande auto’s, rood aangelopen koppen, vlietende koffers en afgeraffelde zoenen.

Ik heb stoel 11B en naast mij zit een Oegandees, die naar huis gaat. Ik vraag aan de rijzige Brit in het gangpad of hij een foto van me wil maken. Lijkt me leuk, een uitzwaai foto voor de ‘familie Whatsapp’.

[…]