Het idee was: hij lekker spelen, wij aan een tafeltje op een afstandje toekijken, af en toe een versnapering en een blaadje lezen. Hij is de kleinzoon van net drie.
Het was buitengewoon praktisch: ik zou de auto parkeren en echtgenoot T. ging alvast naar binnen.
T. heeft weinig ervaring met kinderen en dat kwam goed van pas, want kleinzoon wist zich eenmaal binnen direct aan zijn toezicht te onttrekken door pardoes te verdwijnen in een doolhof van luchtkussens, trampolines, klimnetten en glijbanen van drie hoog.
Geen wonder dat ik ze niet kon vinden bij de speciale speelruimte voor kinderen tot en met vier jaar, dat mij gezien onze voornemens (koffie en een blaadje) extra aantrekkelijk leek.
Roepen is zinloos (in een zwembad kan het geluid tenminste nog ergens héén), en T. laten oproepen vond ik in dit stadium overdreven.

[…]