Reizen en andere ongemakken

Hanggroepouderen

Posted on by Willeke Stadtman

Rapport van de politie Nieuwegein d.d. 29 augustus 2013
Status rapport: Geheim
Opsteller rapport: Codenaam AS0 5

Begin januari 2013 heeft de politie Nieuwegein een anonieme tip ontvangen inzake een niet-frequente, maar daarom niet minder riskante samenscholing van een groep ouderen, die vermoedelijk allen woonachtig zijn in Nieuwegein.

De hanggroep ouderen zijn door de tipgever meerdere malen aangetroffen op en rond het trottoir van het Nieuwegein Business Center. Opmerkelijk is, dat zij zich bedienen van verschillende transportmiddelen (fiets, auto, bus).

[…]

Park

Posted on by Willeke Stadtman

Ik wist niet dat het kon. En zeker niet als je al sinds 1989 in Nieuwegein woont.

Ik moest afgelopen dinsdagmiddag uiterlijk om half twee aanwezig zijn op het adres Oudegein x.
Het leek mij een fluitje van een cent. Ik was er eerder geweest, met de auto. Je steekt de Zuidstedeweg over, passeert de tramrails en hoppa.

Maar ik had geen auto. Mijn man had de zijne mee, en mijn zoon had mij de dag ervoor laten weten dat hij bij de feestelijke start van zijn vakantie een deuk in de mijne had gereden. Hij vroeg nog wat hij moest doen met de zielloze zwarte plastic strip, die hij in zijn hand had.

De fiets dus.

[…]

Kippenbruggetje

Posted on by Willeke Stadtman

Ik was er als de kippen bij. Precies om 14.00 uur stemde ik af op de life uitzending van het bezoek van het koninklijk paar aan Nieuwegein op www. pen.nl.
Ik viel met mijn neus in de boter, want Raymond (op straat) en Inge (in een huis aan de Oude Sluis) waren net aan de voorbeschouwing begonnen, die uiteindelijk langer duurde dan het hele bezoek zelf. Ze namen eerst met ons de standpunten van de camera’s door. De eerste stond bij de Lange Brug, de tweede langs de Oude Sluis en de derde bij het kippenbruggetje.

[…]

Hondenkinderen

Posted on by Willeke Stadtman

Mijn dochter (Lucie) woont in Sao Paulo, de op vier na grootste stad ter wereld met bijna 18 miljoen inwoners en een heleboel honden. Zelf heeft ze ook een hond meegebracht: Koosje, een mix tussen de eigenwijze Beagle en de eigengereide Cocker Spaniel.

Koosje doet wel een beetje raar sinds ze in Sao Paulo woont. Vroeger in Amsterdam zat ze verlangend naar de deur te turen, hapte ze vol blijdschap naar de riem, danste ze over straat en flapperden haar hangoren in de krat voor op de fiets dat het een aard had.

[…]

Gekkenhuis

Posted on by Willeke Stadtman

De Media Markt bestaat 12,5 jaar in Nederland. Barry van Ruiven van Media Markt wil Nederland daarvoor bedanken. Daarom toverde hij  alle vestigingen van 31 oktober tot 4 november om tot Gekkenhuizen.

Dat ‘Gek’ staat voor extreem scherpe prijzen en vreemde producten, die de consument voor een Media Markt-prijsje kan aanschaffen. Zoals waspoeder, een scooter, een Fiatje Panda of vaatwas tabletten. Volgens Barry is het zijn passie om alles bereikbaar te maken voor Nederlanders: zelfs de ruimte.

Pardon?

[…]

Dario

Posted on by Willeke Stadtman

Het was vrij rustig bij het ontbijt. Slechts een enkele gast – type genadeloze doorzetter – gaf acte de présence. T. en ik kunnen daar niet toe gerekend worden. Tegen half elf troffen we elkaar bij Maria. Haar zoon bediende de geavanceerde en daarom volgens hem helemaal niet zo makkelijke koffiemachine. Dat hij het er goed van af bracht, strekt hem tot eer. Het was een hele toer. En net toen hij alle koffieresten zorgvuldig van het apparaat had verwijderd, was er een stel, dat zich meldde voor een tweede ronde.

Een diaspora mag het niet heten, dat zou overdreven zijn, maar zeker is, dat wij die middag in koppels uiteenvielen en ter verpozing diverse bestemmingen kozen. Wij reisden naar Siena.

[…]

Florence (2)

Posted on by Willeke Stadtman

Een paar straatjes verder. Een houten deur, een rommelige entree, niet veel soeps. We zijn in het atelier van een vader en een zoon, mozaïekmakers. Florentijnse mozaïekmakers wel te verstaan. Florence glorieerde destijds, omdat zij zich wilde onderscheiden in kunst en wetenschap. Ze wilde niet nabootsen, maar iets scheppen, dat ongekend was, of tenminste een verrassende variatie was op wat al bestond.

Zo ontstond het Florentijnse mozaïek. Geen voeg tussen de steentjes. Maar figuurzagen in de stenen, die men vond in de heuvels. En enkel de natuurlijke kleur van die stenen.

[…]

Florence

Posted on by Willeke Stadtman

Zo stipt was het nu ook weer niet. Maria loodste de chauffeur, die met zijn busje het spoor geheel bijster was, met haar mobiele telefoon – een soort TomTom 3.0 – naar Casa Nuova, dat overigens ook best wel wat aan zijn ligging mag doen. Voor je het weet, rijd je het ingangshek, dat zich haaks op de doorgaande weg bevindt, straal voorbij.

We stappen in. Ik houd van bussen. Ze doen me denken aan de schoolreisjes van vroeger. In mijn tas had ik zes witte kadetjes met bruine suiker en tegen de tijd, dat we op de snelweg waren, had ik ze allemaal al op. Bleef het keten op de achterbank over.

Beheerst stappen we in. Keten ligt achter ons. We zijn vijftigers of erger dan dat. Zelfs Maria moet er aan geloven. Vanaf vandaag is ze een zestiger.

[…]

Monsanto

Posted on by Willeke Stadtman

Vanuit Pisa koersen we in de Citroen Picasso volstrekt probleemloos langs het huis van onze vriendin, die voor haar 60ste verjaardag een aantal Nederlandse vrienden heeft uitgenodigd. Op naar het eerste programmaonderdeel, een wijnproeverij in het kasteel, waar we vanwege de vliegtuigvertraging veel te laat arriveren.

Naderhand bleek, dat mijn vriendin al een zoektocht had ingezet en daarbij met ongekende daadkracht al diverse instanties had gepolst over onze verblijfplaats. Ze had ons nog net niet als vermist opgegeven. Doodongerust was ze. En dat allemaal, omdat ik dacht, dat ik haar mobiele nummer niet had.

[…]

Ryanair

Posted on by Willeke Stadtman

Er schijnen mensen te zijn, die dagen van te voren alles al ingepakt hebben. Met behulp van razend slimme inpaklijstjes voor elk seizoen. Ik heb geen lijstjes. Tien minuten voor vertrek sta ik nog wanhopig te bedenken, wat ik aan zal trekken en wat ik vooral niet moet vergeten.

Ondertussen leest T. de krant, priegelt aan de hopeloos moeilijke sluiting van mijn armband, start de auto, roept naar boven, dat ik de mijne op de oprit moet zetten, terwijl ik ondertussen nog diverse volstrekt overbodige kledingstukken in de koffer prop.

[…]